Rustdagen en de dag zelf. - Reisverslag uit Entracque, Italië van Floris Koomen - WaarBenJij.nu Rustdagen en de dag zelf. - Reisverslag uit Entracque, Italië van Floris Koomen - WaarBenJij.nu

Rustdagen en de dag zelf.

Door: FlorisKoomen

Blijf op de hoogte en volg Floris

09 Juli 2012 | Italië, Entracque

Dag 5 & 6 (05/07/12 en 06/07/12) – 2 en 1 dag(en) tot “La Marmotte”
Deze twee dagen stonden volledig in het teken van RUST. Donderdag fiets geprepareerd en voor de rest zwembad, boodschappen doen, filmpje kijken etc.
Vrijdag met moeders, vaders en Cindy een rondje van 30km gefietst, ijsje gescoord in Bourg d’Oisans en voor de rest koolhydraten stapelen en alles klaarzetten voor wat de volgende dag gebruikt moest worden.

Dag 7 (07/07/12) – “La Marmotte”
Wekker stond op 5 uur, had ik net zo goed uit kunnen zetten want was al een tijdje wakker. Nog even rustig zitten te bunkeren zodat er genoeg brandstof in het lichaam zat voor de komende uurtjes. 5u40 vertrokken naar de start samen met mijn vader. We stonden als nummer 10 & 11 in het startvak om exact 6uur. Hebben de fiets maar even aan de kant gezet en lekker een flesje ….. gedronken bij de café op de hoek. Om 7 uur was de start van ruim 7000 deelnemers, als gekken zijn we naar de voet van “Col du Glandon” geracet, met een constante snelheid op de teller tussen de 50-55km/h en dan nog voorbij gespeerd te worden. Eenmaal op de Glandon een rustig tempo aangenomen omdat de dag nog lang en warm zou worden en ik graag mijn kruid nog droog wilde houden. Na 1:45uur stond ik op de top van de Glandon, waar Cindy en Marion stonden met de tassen vol voer en bidonnnen. Van de Glandon zeer rustig afgedaald omdat het een nogal gevaarlijke afdaling was en de tijd daardoor stilstond in deze en de laatste edities van de Marmotte. In het dal “de bus” opgezocht omdat er nogal een vuil windje stond dus met een snelheid van 26-28 km/h richting de “col du telegraph” gestuurd. Eenmaal op de telegraph voelde ik mij zo goed dat ik dacht een beetje gas bij te kunnen geven, binnen een uur stond ik dan ook al in Valloire, waar er nog een verzorgingspost was. De benen voelden nog steeds zeer goed aan en ik zat ongeveer een uur onder het schema voor goud te rijden.
Richting de Galibier ging de weg fals plat omhoog, ik denk dat ik op dit gedeelte ben “leeggelopen” want eenmaal ik echt aan de Galibier begon begonnen de knieën en de bovenrug nogal te protesteren. Na een km of 6 geklommen te hebben en nog 7 zware kilometers te gaan begon ik pas te begrijpen waarom dit 1 van de zwaarste cyclosportieve ritten was. Ik reed met pijn en moeite 6-8km/h op de teller en er kwam maar geen eind aan deze muiter van een berg, opgeven kwam nooit in mij op maar ik had wel iets van eens maar nooit meer deze rit.
Eenmaal op de top van de Galibier gelijk aan de afdaling begonnen, mezelf volledig volgepropt met gelletjes, reepjes en voedingsdrank: alles in het teken zodat die slotklim (de Alpe d’Huez) mij beter af zou gaan. Het was een afdaling van ongeveer 50km, oftewel een uur, alle tijd om te herstellen. Ik had nog altijd 45min voorsprong op het schema voor goud dus ik dacht dat het nog wel zou gaan lukken. De afdaling viel opzich wel mee qua moeilijkheidsgraad maar er waren een aantal afschuwelijk donkere tunnels die de afdaling toch wel erg gevaarlijk maakten. Ik reed in een groepje richting het dal totdat er in de donkerste en ook nog eens natte tunnel de voorste rijder van de groep zijn (zonne?)bril op hield en dacht rechtdoor te sturen richting het einde van de tunnel (te zien aan het beetje licht), niks bleek minder waar want hij stuurde langzaam richting de linkerwand van de tunnel, met de rest van de groep in zijn wiel. Op met moment dat iemand van de groep het doorhad schreeuwde diegene, de reactie van de voorste rijder was desastreus, hij zwiepte zijn stuur verder naar links en denderde tegen de stoep/muur aan, waarmee er meerdere renners van de groep onderuit gingen. Ik zelf bleef maar ter nauwernoods op de been maar de schrik zat er goed in. Rest van de afdaling ook maar rustig en alleen richting de voet van de Alpe gereden. Eenmaal aan de voet voelden de benen nog wel aardig, had 1uur50 de tijd om te finishen voor goud(terwijl ik eerder de week 1:01 reed op laag hartslag) dus dat zou moeten lukken. Gauw de bidons nog gevuld en begonnen aan de klim. Het eerste en stijlste stuk ging ik met hetzelfde tempo omhoog als eerder deze week, maar na bocht 21 waren de benen weer op hetzelfde niveau als op de Galibier. Met nog 20 bochten (13km) te gaan wist ik dat dit nog een paar zware uren zouden worden. Met een snelheid van tussen de 5 en 8 km/h ben ik bocht voor bocht, trap voor trap omhoog gegaan met een gevoelstemperatuur van minimaal 35 graden celcius. Tot aan bocht 13 in 1 keer doorgefietst, daar zowat van de fiets gevallen van de vermoeidheid dus even 3 minuutjes afgestapt, wat gedronken en nog een gelletje erin en weer door. De overige 12 bochten en tot aan de finish ook in 1x doorgefietst (vraag me niet hoe) en gefinished in een tijd van 8 uur en 1 minuut, 8 minuten te langzaam voor goud. Heel erg balen maar ik was blij dat ik de finish heelhuids heb gehaald. Op mijn gedachten van de Galibier heb ik nog wel even zitten te denken.. misschien over een aantal jaar dat ik toch nog die gouden plak wil gaan halen, maar komende tijd nog even niet aan deze rit denken.

De andere rijders van de Schaatstrainingsgroep Zaanstreek hebben zeer verdienstelijk gereden, met als uitblinker Jelmer Asjes in een tijd van 5u52 in het overall klassement een 13e plek. Daarnaast is zijn er veel rijders met een gouden en zilveren diploma naar huis gegaan en nog een enkele bronzen tijd. Alle respect voor de rijders die de rit zowiezo hebben uitgereden, daarnaast ook voor de enkelen die de “Marmotton” hebben gereden (Marmotte zonder afsluitingsberg Alpe d’Huez).



Uitslag STG-ers

Naam plaats overall Tijd
Wil Schermer, alias Jelmer Asjes 13 5:52:13
Kevin Wilmsen 428 7:05:36
Pelle Steffens 605 7:17:44
Sven Asjes 759 7:26:33
Dirk Havik, alias Claudia 1240 7:49:29
Mark Hartog 1341 7:54:14
Floris Koomen 1556 8:01:55
Kees Boekel 2078 8:20:57
Hanne Tersmette 2132 8:22:50
Daan Boekel 3433 9:09:37
Erwin Dekker 3494 9:11:37
Roza Blokker 3923 9:27:19
Jan koomen 4078 9:34:22
Nardus Jeremiasse 4557 9:56:43
René Moerland 4902 10:17:20
Hans Zandbergen 4978 10:23:05
Frans de Ruijter 5219 10:39:45
Albert Wilmsen 5400 10:54:22
Peter Moerland 5787 11:41:51
Chris Moerland 5840 11:53:30
Aaffiena Moerland Marmotton, tijd onbekend
Bert Bommerson Marmotton,tijd onbekend
André Smit Marmotton, tijd onbekend

Totaal aantal gefinishten 6037



Voor de volledige uitslag van de gefinishte rijders van de volledige Marmotte zie:
http://sportcommunication.info/LIVE/resultat_live.php?parcours=1

*nu met bijbehorende foto's in het fotoboek

  • 09 Juli 2012 - 22:23

    Oma Timmy:

    Heeft dit hele veslag gelezen! Wat eng in de tunnel! Gelukkig dat je er niet bij lag! Je was wél een hele tijd eerder binnen dan die "ouwe" hè!
    Met elkaar nog een fijne tijd! en hou het heel!!!
    Groetjes

  • 12 Juli 2012 - 18:18

    Omakoomen:

    nu wat rustiger aan inspanning genoeg gehad.

    veel plezier verder
    ...

    groetjes.uit wormer

  • 13 Juli 2012 - 18:12

    Lucia:

    Super leuk verslag te lezen..jammer dus net geen goud...maar gelukkig dat je net niet betrokken was bij die val..altijd verradelijk Henk weet er alles van...veel plezier nog daar

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Italië, Entracque

Floris

Actief sinds 02 Mei 2012
Verslag gelezen: 1829
Totaal aantal bezoekers 64635

Voorgaande reizen:

24 Februari 2014 - 20 Juli 2014

Tweede zeestage

22 November 2014 - 22 Maart 2014

1e reis 3e engineer

30 Juni 2012 - 20 Januari 2013

Eerste zeestage

30 Juni 2012 - 16 Juli 2012

Marmotte 2012

Landen bezocht: